Najnowszy film w reżyserii Anny Jadowskiej, „Dzikie róże” został laureatem „Złotej Taśmy” – nagrody Koła Piśmiennictwa Filmowego Stowarzyszenia Filmowców Polskich, polskiej sekcji FIPRESCI. Wyróżnienie otrzymały filmy „Cicha noc” Piotra Domalewskiego, czyli tegoroczny zwycięzca FPFF w Gdyni oraz „Pewnego razu w listopadzie”, którego reżyserem jest Andrzej Jakimowski („Sztuczki”). Koproducentem wszystkich trzech filmów jest CANAL+.
„Złote Taśmy” to prestiżowa nagroda, przyznawana przez krytyków filmowych zrzeszonych w Kole Piśmiennictwa Filmowego Stowarzyszenia Filmowców Polskich, czyli polskiej sekcji Międzynarodowej Federacji Prasy Filmowej FIPRESCI. Co roku jury konkursu nagradza polski i zagraniczny film wprowadzony na ekrany polskich kin w minionym roku. Laureatem tegorocznej edycji została koprodukcja CANAL+ „Dzikie róże” Anny Jadowskiej. „Złote Taśmy” dla produkcji zagranicznej otrzymał w tym roku obraz „Manchester by the Sea” Kennetha Lonergana. Przyznano również dwa wyróżnienia. Otrzymały je obrazy „Cicha noc” Piotra Domalewskiego oraz „Pewnego razu w listopadzie” Andrzeja Jakimowskiego, które również są koprodukcjami CANAL+.
Anna Jadowska wyreżyserowała „Dzikie róże” w okolicach swojej rodzinnej Oleśnicy. Film to historia kobiety, która musi dokonać bardzo trudnego wyboru życiowego. Jej sytuację dodatkowo komplikuje to, że żyje w małym, prowincjonalnym miasteczku, w którym bardzo trudno jest coś ukryć, a bardzo łatwo zostać osądzonym. Główna bohaterka Ewa (w tej roli Marta Nieradkiewicz) zmaga się z ogromnym poczuciem samotności. Jej życie wypełnia zajmowanie się domem i dwójką dzieci, a także czekanie na męża (Michał Żurawski), który pracując w Norwegii rzadko przyjeżdża do domu. Sytuacja komplikuje się jeszcze bardziej gdy wraca mąż. Podejrzenia i plotki o jej romansie z nastolatkiem będą przeplatać się z inną tragedią – na plantacji dzikich róż, gdzie Ewa pracuje. Przejmujący obraz ukazujący rolę kobiety w społeczeństwie i rodzinie. Rzeczywistość która wywołuje silne emocje i daje nadzieję.
Chciałam opowiedzieć kameralną, prostą, wzruszającą historię, skupioną na głównej bohaterce – Ewie. Obserwacja jej stanu emocjonalnego, jej stosunku do dzieci i tajemnica, którą ukrywa, stanowiłyby dla mnie najważniejszy element opowieści – reżyserka Anna Jadowska.
Film „Dzikie róże” miał premierę 29 grudnia. Wcześniej otrzymał wiele nagród, między innymi 4 nagrody – w tym Nagrodę dla Najlepszego Filmu – na 27. Festiwalu Filmowym w Cottbus, prestiżową Stockholm Impact Award 28. Międzynarodowy Festiwalu Filmowym w Sztokholmie, Nagrodę Jury na 10. Festiwalu filmu polskiego KINOPOLSKA w Paryżu i Chicago Film Critics Award na 29. Festiwalu Filmu Polskiego w Ameryce.
Anna Jadowska wyreżyserowała „Dzikie róże” w okolicach swojej rodzinnej Oleśnicy. Film to historia kobiety, która musi dokonać bardzo trudnego wyboru życiowego. Jej sytuację dodatkowo komplikuje to, że żyje w małym, prowincjonalnym miasteczku, w którym bardzo trudno jest coś ukryć, a bardzo łatwo zostać osądzonym. Główna bohaterka Ewa (w tej roli Marta Nieradkiewicz) zmaga się z ogromnym poczuciem samotności. Jej życie wypełnia zajmowanie się domem i dwójką dzieci, a także czekanie na męża (Michał Żurawski), który pracując w Norwegii rzadko przyjeżdża do domu. Sytuacja komplikuje się jeszcze bardziej gdy wraca mąż. Podejrzenia i plotki o jej romansie z nastolatkiem będą przeplatać się z inną tragedią – na plantacji dzikich róż, gdzie Ewa pracuje. Przejmujący obraz ukazujący rolę kobiety w społeczeństwie i rodzinie. Rzeczywistość która wywołuje silne emocje i daje nadzieję.
Chciałam opowiedzieć kameralną, prostą, wzruszającą historię, skupioną na głównej bohaterce – Ewie. Obserwacja jej stanu emocjonalnego, jej stosunku do dzieci i tajemnica, którą ukrywa, stanowiłyby dla mnie najważniejszy element opowieści – reżyserka Anna Jadowska.
Film „Dzikie róże” miał premierę 29 grudnia. Wcześniej otrzymał wiele nagród, między innymi 4 nagrody – w tym Nagrodę dla Najlepszego Filmu – na 27. Festiwalu Filmowym w Cottbus, prestiżową Stockholm Impact Award 28. Międzynarodowy Festiwalu Filmowym w Sztokholmie, Nagrodę Jury na 10. Festiwalu filmu polskiego KINOPOLSKA w Paryżu i Chicago Film Critics Award na 29. Festiwalu Filmu Polskiego w Ameryce.
