Czerwiec w serwisie CANAL+ online - seriale, dokumenty, filmy

W 1996 r. samolot ze szkolną żeńską drużyną piłki nożnej z New Jersey rozbija się w kanadyjskiej głuszy. Mija ponad półtora roku nim ocalałe dziewczęta zostaną uratowane. W tym czasie niektóre z nich mocno balansują na granicy człowieczeństwa, a może nawet ją przekraczają. Oto ich przygody po katastrofie, a także opowieść o tym, kim są i jak żyją dziś, ćwierć wieku później.

Ten fascynujący dramat psychologiczny pełen tajemnic i grozy, jedna z najgłośniejszych telewizyjnych premier roku, to najnowsze dzieło Barta Nickersona i Ashley Lyne, scenarzystów seriali „Narcos” i „The Originals”. W roli głównej Melanie Lynskey znana z serialu „Dwóch i pół” a także filmów „Niebiańskie istoty”, „Nie patrz w górę”, „W chmurach”. W stałej obsadzie również Christina Ricci („Rodzina Addamsów”, „Jęk czarnego węża”, „Monster”) i Juliette Lewis („Urodzeni mordercy”, „Od zmierzchu do świtu”, „Przylądek strachu”). Wszystkie trzy aktorki grają współczesne wersje bohaterek, ich nastoletnie odpowiednik to kolejno Sophie Nelisse („Złodziejka książek”), Sammi Hanratty („Kto sieje wiatr”) i Sophie Thatcher („Księga Boby Fetta”).

Godzinny dokument próbujący opisać fenomen prezydenta Ukrainy, który w godzinie próby swego kraju okazał się idealnym przywódcą, bohaterem i wręcz symbolem swojego kraju - kto wie, czy nie całego cywilizowanego świata.

Jak doszło do tego, że taką pozycję zdobył polityk, którego początkowo mało kto traktował poważnie? Zełenski - przez lata głównie aktor i satyryk - był lekceważony przez swych przeciwników. Gdy wygrał wybory prezydenckie cały świat pokpiwał z Ukrainy i tej „decyzji narodu”. Dziś ten sam świat przy każdej okazji wstaje i bije brawo Żeleńskiemu, jego przemówieniom, decyzjom i charyzmie.

Atak Rosji na Ukrainę zjednoczył ukraiński naród wokół prezydenta, a ten nie raz wykorzystuje swe medialne doświadczenie, by mocniej i wyraziściej dotrzeć do tych, którzy mają go słuchać. Zarówno w Ukrainie jak i na całym świecie. Oto jedna z najciekawszych i najważniejszych postaci XXI wieku – prezydent Wołodomyr Zełenski. I wyprodukowana przez telewizję ZED jedna z pierwszych prób całościowego uchwycenia jego fenomenu.

Oparty na faktach,  pełen rozważań poruszający dramat, który ciekawie ociera się o metafizykę, to historia Daniela Rychalskiego - artysty, który próbuje w swym życiu i tworzonej przez siebie sztuce połączyć motywy katolickie ze swą seksualnością. Mieszkając na wsi i wchodząc w relację z sąsiadami musi mierzyć się z niezrozumieniem i homofobią, która w tak małych, zamkniętych środowiskach łatwo może doprowadzić do tragedii. Ten odważny i niebanalny film okazał się największym wydarzeniem ostatniego festiwalu w Gdyni zdobywając tam Złote Lwy i kilka innych nagród. Ta świetnie przyjęta przez krytyków fabuła idąca w poprzek współczesnych polskich podziałów, zdobyła siedem nominacji do tegorocznych Orłów w tym za najlepszy film.

W głównej roli Daniela Rychalskiego dwukrotny laureat Orłów i wielu nagród na festiwalu w Gdyni – Dawid Ogrodnik („Chce się żyć”, „Cicha noc”, „Jesteś Bogiem”). Obok niego na ekranie zobaczymy Marię Maj („Między nami dobrze jest”, „Długi weekend”) i Andrzeja Chyrę („Dług”, „Komornik”).

Film jest koprodukcją CANAL+ Polska.

Para policjantów, którzy sprawdzili się w wyjaśnianiu najdziwniejszych, pełnych mroku spraw powraca w ośmiu kolejnych odcinkach opowiadających o czterech tajemniczych śledztwach. Od 2018 r. śledzimy na telewizyjnych ekranach przygody detektywa Pierre Niemansa (wciela się w niego znany z „Wydziału 13” czy „Nie mów nikomu” Olivier Marchal), ale sam tytuł PURPUROWE RZEKI jest z nami znacznie dłużej. Ten serial to kontynuacja z jednego z największych francuskich hitów kultury popularnej – książki i filmu „Purpurowe rzeki”. Powieść napisał Jean-Christophe Grande, film z Jeanem Reno był wielkim hitem ponad 20 lat temu. Historia doczekała się sequela a teraz po latach śledztwa detektywa Niemansa świetnie odnalazły się w formule serialu, w czym duża zasługa Marchala, który zastąpił w tej roli Jeana Reno. Nad całością wciąż czuwa Jean-Christophe Grande, a sprawy nad którymi trudzi się detektyw Niemans i jego młodsza partnerka Camille Delauney (w tej roli Erika Sainte) wywołują ciarki na plecach.

Młoda niemiecka policjantka Julia zakochuje się w koledze z pracy. Z wielkim zdziwieniem odkrywa (po wspólnej nocy), że ten ma na plecach wytatuowaną swastykę. Nick co prawda zapewnia jej, że zerwał ze starym życiem, ale czy można mu zaufać? Bliscy odradzają jej tą znajomość, a sama Julia powoli zaczyna odkrywać coraz mroczniejsze tajemnice. Okazuje się, że w policji, a także Biurze Ochrony Konstytucji działa spora grupa prawicowych ekstremistów. Czy Julia będzie w stanie powstrzymać potężną konspirację?

W głównej roli, w tym sześcioodcinkowym thrillerze sensacyjnym zagrała Emma Bading („Syndrom berliński”, „1000 gatunków deszczu”, „Zieleńsza nie będzie”). Obok niej na ekranie zobaczymy Jannika Schumanna („Łowca potworów”, „Barbara”, „Środek świata”), Jeanette Hain („”Młoda Wiktoria”, „Lektor”, „Niewygodna prawda”) Davida Schuttera („Aniołki Charliego”, „Obrazy bez autora”) i Devida Striesowa („Fałszerze”, „Fabryka zła”, „Upadek”).

Znany z pierwszego sezonu tercet chilijskich policjantek wraca by zająć się nowymi śledztwami.  Wracają także do spraw, które wciąż wydają im się nie do końca wyjaśnione. Ich zaangażowanie i bezkompromisowość znowu zostaną wystawione na próby, gdy przyjdzie im się zmierzyć m.in. ze sprawą martwego nastolatka znalezionego na plaży.

Chilijski serial „Sfora” okazał się sukcesem na całym świecie, a wypracowana w nim ciekawa formuła łącząca elementy kina policyjnego, filmu obyczajowego o młodzieży i thrillera o spiskach została sprawnie kontynuowana i rozwinięta w nowym sezonie. Fabuła wciąż odważnie pokazuje zarówno obyczaje dzisiejszych nastolatków, jak i szowinistyczny świat władzy w którym wiele uchodzi na sucho. W kolejnych ośmiu odcinkach wracają na ekran m.in. Antonia Zegers („Fantastyczna kobieta”, „Nie”, „Post Mortem”), Maria Gracia Omegna („Pająk”, „Życie ryb”) czy Daniela Vega („Fantastyczna kobieta”, „Baśń o zaklętej miłości”, „Opowieści z San Francisco”), a do obsady dołącza Marcela Salinas („Na końcu świata”, „Tudos Juntos”).

Seriale medyczne to wciąż jeden z najpopularniejszych gatunków telewizyjnych. By odnieść sukces, należy stworzyć ciekawych, oryginalnych, charyzmatycznych bohaterów i niebanalne środowisko ich pracy. Z pewnością udało się to twórcom NOWEGO ŻYCIA. Nic zatem dziwnego, że wyprodukowano drugi sezon opowieści o doktorze Bashu i jego pracy w szpitalu w Toronto.

Dr Bashir „Bash” Hamed pochodzi z Syrii, a teraz w Kanadzie skutecznie odbudowuje swoją medyczną karierę. Jego doświadczenia z objętą wojną ojczyzny nie raz przydają się podczas dyżurów na oddziale pogotowia, a pracowitość i pasja powoli pozwalają zbudować sobie relacje w szpitalu i nie tylko. Nowy sezon to kolejne wyzwania, które zaczynają się od spotkania z kobietą, którą znał przed laty. To wyzwoli mnóstwo wspomnień, nie tylko dobrych...

W roli głównej możemy oglądać Hamzę Haq, aktora nazwanego przez „Hollywood Reporter” jedną ze wschodzących gwiazd kanadyjskiego kina, który po wielu mniejszych rolach w filmach i serialach tu korzysta z szansy na większą kreację. Towarzyszą mu m.in. Josh Hannah („Cztery wesela i pogrzeb”, „Mumia”, „Spartakus: Krew i piach”), Jim Watson („Wirus”, „Designated Survivor”) i Ayisha Issa (serial „12 małp”, „Polar”).

DOKUMENT

Animowany dokument, który w tym roku zdobył aż trzy nominacje do Oscara – w kategoriach najlepszy dokument, najlepsza animacja i najlepszy film międzynarodowy. Filmowcy coraz częściej w ostatnich latach przy produkcji dokumentów sięgają po technikę animacji, Duński reżyser Jonas Poher Rasmussen wprowadził ten gatunek na zupełnie nowy poziom zdobywając filmem PRZEŻYĆ  uznanie widzów i krytyków oraz wiele laurów (m.in. Annie, Europejskie Nagrody Filmowe, na festiwalach Millenium Doc Against Gravity czy w Sundance).

To opowieść o nastolatku, który wraz z rodziną ucieka z Afganistanu do Europy, równocześnie dorasta i odkrywa swą seksualność. Trauma, którą Amin wtedy przeżywa, poczucie straty jakie nim owładnie, odcisną się na całym jego dalszym życiu. Dziś jako blisko czterdziestoletni mężczyzna jest poważanym naukowcem i szykuje się do upragnionego ślubu ze swoim partnerem. Czy to znaczy, że ostatecznie „przeżył”? Że potrafi już opowiedzieć komuś o swojej przeszłości? Czy już sobie z nią poradził?

Julia Child – jedna z najważniejszych autorek książek kulinarnych i gwiazd telewizyjnych programów o gotowaniu. Nikt nie zrobił tyle dla rozpropagowania francuskiej kuchni w Stanach Zjednoczonych. To ona nadała w dużej mierze ton całej kulturze opowiadania o jedzeniu i prezentowania kuchennych zmagań, jaki dziś widzimy w mediach (nie tylko w Ameryce). Po II wojnie światowej przeprowadziła się z mężem na kilka lat ze Stanów do Paryża i tam szlifowała swe kucharskie umiejętności. Z czasem zaczęła pisać na ten temat książki i prowadzić programy kulinarne w telewizji. Szybko stała się ulubienicą milionów Amerykanów.

Fenomen Julii od lat fascynuje filmowców. Jej biografia inspirowała twórców filmów, seriali czy programów satyrycznych. W jej postać wcielała się m.in. Meryl Streep (i dostała za tę rolę nominację do Oscara) w filmie „Julia i Julia”.

Oto pełnometrażowy dokument o życiu i dziedzictwie Julii w którym poznamy tę prawdziwą Child, jej programy, książki i autentyczną historię jej życia oraz kulinarnej pasji.  

Ta pierwsza przykuwa uwagę widzów już od ponad pół wieku, odkąd pojawiła się w słynnej scenie z modelkami w „Powiększeniu” Antonioniego. Ta druga niedawno skończyła pięćdziesiąt lat, podczas których również wystąpiła w wielu głośnych filmach słynnych reżyserów (m.in. Larsa von Triera czy Alejandro Gonzalesa Inarritu). Obie mają też w dorobku przebojowe płyty. Ten film to intymny zapis spotkań córki z matką, i przemyśleń na temat łączącej je przez dekady więzi. Gainsbourg po raz pierwszy zdecydowała się stanąć po drugiej stronie kamery i odważnie opowiedzieć o tym, co ją łączy i dzieli z Birkin. Jak to jest żyć i dorastać w cieniu ikony kultury? A  z czasem nie tylko wybić się na samodzielność, ale stanąć obok niej z porównywalnym dorobkiem i pozycją? Rzadko widz ma szansę tak głęboko zapuścić się w autentyczne rodzinne rozmowy gwiazd ekranu.

Jedna z najpiękniejszych legend arturiańskich w oryginalnej filmowej wersji. Historia Gawaina rzadko dotąd inspirowała filmowców, jego zmagania z tytułowym zielonym rycerzem wydawały się mniej atrakcyjne od poszukiwania św. Graala czy miłosnych dylematów Lancelota. Tym razem jednak amerykański reżyser David Lowery znalazł ciekawy autorski klucz do pokazania tej legendy i dzięki temu dostaliśmy jeden z najlepszych i najoryginalniejszych filmów ostatnich lat łączących w sobie epos rycerski, dramat psychologiczny, opowieść fantasy i kilka jeszcze innych gatunków, które płynnie przechodzą z jednego w drugi w najmniej przewidywalnych momentach.

Dużą zaletą tego filmu jest również obsada – w głównej roli Gawaina wystąpił laureat Bafty Dev Patel („Slumdog. Milioner z ulicy”, „Hotel Marigold”, „Ostatni władca wiatru”) a towarzyszą mu laureatka Oscara Alicia Vikander („Ex Machina”, „Dziewczyna z portretu”, „Tomb Raider”), Joel Edgerton („Wojownik”, „Wielki Gatsby”, „Loving”) i Sean Harris („Zbaw nas ode złego”, „Harry Brown”, „Makbet”).

Śmierć żony w katastrofie kolejowej powoduje, że zawodowy żołnierz Markus wraca do domu, by zająć się nastoletnią córką. Nie idzie mu to najlepiej, a sytuacja dodatkowo komplikuje się, gdy u jego drzwi pojawia się tercet dziwaków twierdzących, że ta katastrofa nie mogła być przypadkiem. Nietypowa gromadka decyduje się wymierzyć sprawiedliwość. Rozpoczyna się brutalna komedia pomyłek.

Ta duńska tragikomedia, która świetnie łączy humor z akcją i poważnymi rozważaniami o traumie, to kolejny wspólny film laureata Oscara reżysera Andersa Thomasa Jensena i gwiazdy światowego kina Madsa Mikkelsena („Polowanie”, Na rauszu”, „Casino Royale”, „Doctor Strange”). Ich poprzednie wspólne dzieło - „Jabłko Adama” zdobyło status filmu kultowego. Nic dziwnego, że ten zaprzyjaźniony duet duńskich twórców znowu połączył siły.

Obok Mikkelsena na ekranie zobaczymy Nikolaja Lie Kaasa („Otwarte serca”, „Zabójcy bażantów”), Larsa Brygmanna („Biała noc”, „Strasznie szczęśliwi”) i Nicolasa Bro („Seks, narkotyki i podatki”, „Mężczyźni widzą słonie”).

Szmul Zygielbojm był lewicowym żydowskim politykiem, który w trakcie II Wojny Światowej rezydował w Londynie i tam aktywnie brał udział we wspieraniu Polaków i Żydów pod okupacją. W ostatnich miesiącach życia był członkiem Rady Narodowej RP. Po upadku powstania w getcie żydowskim popełnił samobójstwo w proteście przeciw bezczynności aliantów w kwestii ludobójstwa.

Film Ryszarda Brylskiego („Żurek, „Cudowne lato”) opowiada o tych wydarzeniach z perspektywy młodego brytyjskiego dziennikarza, który wówczas, podobnie jak większość zachodniego świata, nie zdawał sobie sprawy ze skali zbrodni dokonywanych na wschodzie Europy.

W rolę Adama wcielił się brytyjski aktor Jack Roth, który wcześniej zagrał w kilku popularnych filmach i serialach („Bohemian Rhapsody” „W nieskończoność”, „Brytania”). Tytułową postać Szmula Zygielbojma odtworzył Wojciech Mecwaldowski („Dziewczyna z szafy”, „Juliusz”), a towarzyszą im Karolina Gruszka („Maria Skłodowska-Curie”, „Pani z przedszkola”) i Aleksandra Popławska (seriale „Wataha”, „Szadź”).

Ten zeszłoroczny nagrodzony w Cannes dramat w efekcie wydarzeń ostatnich miesięcy nabrał dodatkowego znaczenia i stał się mimowolnym znakiem czasów. To historia Olgi, piętnastoletniej Ukrainki, która musi wyjechać z kraju i kontynuuje karierę sportową w barwach Szwajcarii. Gdy przygotowuje się do Mistrzostw Europy dochodzi do krwawych zajść na kijowskim Majdanie zimą 2014 r. Olga nie potrafi skupić się na treningach martwiąc się o bliskich i coraz gorzej czując się na obczyźnie. O tym, co dzieje się w kraju dowiaduje się z relacji matki i coraz bardziej chce wracać do ojczyzny.

W tytułowej roli Olgi zadebiutowała Nastya Budiashkina, która jest na co dzień wysokiej klasy gimnastyczką, podobnie zresztą jak pozostała część młodocianej obsady. Na ekranie towarzyszą im Stephanie Chuat („Moja młodsza siostra”, serial „Transatlantyk”) i Roger Jendly („Kobieta z Rose Hill”, „Dziewczęta w czerni”). Film debiutującej w pełnym metrażu Elie Grappe był tegorocznym szwajcarskim kandydatem do Oscara.