OSCARY® - kolejny rok tylko w CANAL+!

Nominacje przyznane. Emocje są ogromne. Przy rodzinnych stołach i podczas spotkań towarzyskich trwają zagorzałe dyskusje. Wieczór celebracji światowego kina już niedługo.

Po zeszłorocznej zmianie lokalizacji, w tym roku ceremonia wraca do Dolby® Theatre at Hollywood & Highland Center® i będzie pokazywana na żywo przez ABC na terenie USA oraz przez ponad 200 lokalnych telewizji na całym świecie. Wzorem lat ubiegłych, w Polsce 94. Galę Oscarową® będzie można obejrzeć wyłącznie w CANAL+ PREMIUM oraz w serwisie CANAL+ online.

Podobnie jak w zeszłym roku studio oscarowe na CANAL+ PREMIUM poprowadzą wybitni znawcy filmu: dziennikarka i felietonistka, prowadząca program AKTUALNOŚCI FILMOWE+ w CANAL+ - Karolina Korwin Piotrowska oraz Błażej Hrapkowicz – krytyk filmowy i prezenter, prowadzący KINO MÓWI w Ale kino+ i współprowadzący AKTUALNOŚCI FILMOWYCH+. Transmisja z gali, którą otworzy o godz. 2:00 półgodzinna relacja z czerwonego dywanu, potrwa do godz. 5:00. W Oscarową noc nagrodzone zostaną  23 kategorie.

Wśród tegorocznych nominacji mamy też polskich przedstawicieli - Tadeusza Łysiaka za krótkometrażowy film "Sukienka" (premiera w CANAL+ PREMIUM 27.03) oraz Janusza Kamińskiego za zdjęcia do "West Side Story".

Zanim przyjdzie czas na tegoroczne nagrody, CANAL+ przypomni widzom zeszłorocznych triumfatorów.

Słodka pochwała celebracji życia, czy smutne studium alkoholizmu? Pomimo tego, że jak twierdzi sam reżyser i współtwórca scenariusza -- Thomas Vinterberg (nominowany do Oscara® również za POLOWANIE) film jest „pochwałą życia, a nie picia”, trudno nie zauważyć, że po jego obejrzeniu zdania pozostają podzielone, a niektórzy widzowie nieco skonfundowani - jak właściwie ten obraz rozumieć.

Fabuła filmu opowiada o eksperymencie, który postanawiają przeprowadzić na sobie czterej przyjaciele prowadzący ustabiliozowane, chciałoby się powiedzieć nieco przykurzone życie szkolnych nauczycieli. Opierając się na teorii norweskiego psychiatry Finna Skårderuda jakoby mężczyźni rodzili się z niedoborem alkoholu we krwi na poziomie 0,05‰, Martin (w tej roli jak zawsze fenomenalny Mads Mikkelsen), Tommy, Nikolaj i Peter decydują się spróbować utrzymać taki właśnie poziom stężenia alkoholu przez cały czas we własnych organizmach. Początek eksperymentu przynosi same pozytywne wnioski. Szybko jednak sytuacja wymyka się spod kontroli prowadząc bohaterów nieuchronnie z „komedii” w stronę „dramatu”. Jednak na końcu dla niemal wszystkich zaświeci światełko nadziei, a finałową scenę z tanecznymi wyczynami Martina (Mads Mikkelsen zanim zaczął karierę aktorską był zawodowym tancerzem) możemy potraktować jako szaloną, kolorową i rozświetloną celebrację życia właśnie.

Sam Finn Skårderud zaprzeczył jakoby jego teoria brzmiała w sposób przedstawiony w filmie. Wyjaśnił, że nastąpiła błędna interpretacja jego przedmowy, którą napisał do norweskiego tłumaczenia „Psychologicznych skutków wina” włoskiego autora Edmondo de Amicis.

Można sobie postawić pytanie, czy ten klimatyczny obraz wybranego przez Fern sposobu życia można uznać za jego celebrację? Czy powinniśmy zazdrości bezrobotnej, biednej kobiecie, która za cały swój dobytek ma to, co zmieściła do samochodu i jest zmuszona do wykonywania podstawowych czynności higienicznych w publicznych toaletach? Co my, widzowie, najczęściej wtłoczeni w korporacyjne i konwencjonalne tryby zobaczymy w tym obrazie - pochwałę wolności czy menelstwa?